‘Van de Bingel naar de Bunker’
Vandaag werd bekend dat Yilan Dijkstra de nieuwe praeses is geworden van de knorrenbunker. Naar aanleiding hiervan een interview met de kersvers aangestelde (kandidaat-)voorzitter van A.S.V. Dizkartes.
Door onze Rotterdamse correspondent Waldo van der Meer
Terwijl we naar boven klauteren op de met peuken en bierdopjes bezaaide, half geverfde trap van de Zwanestraat 3a denken we nog eens goed na over waar het mis is gegaan. Echter lang hebben we niet, want in het trapgat boven staat Yilan Dijkstra in slechts een badjas en boxer gekleed ons breed lachend aan te kijken. Goedlachs als hij is, reikt hij zijn hand naar ons uit en, ongemakkelijk dat dat in deze tijden van pandemie is, nemen wij deze aan. Ondertussen schuiven we met onze voeten nog een aantal blauwe brieven, geadresseerd aan N. P. C. Naarhof, aan de kant zodat er plaats is op de bar om onze jassen neer te leggen. “Ga toch lekker op de bank zitten heren”, deelt Yilan ons mede. Zonder dat we er erg in hebben nemen we plaats op de bank die achteraf gedrenkt lijkt te zijn in bloed, alsof er een hongerige vampier op heeft geslapen.
Yilan, praeses van een studentenvereniging, hoe haal je het in je hoofd?
“Haha, ja daar vraag je me wat. De ene week sta je nog lekker nuchter na 15 bier met Hylke in de Brouwerij (of Branderij, weet ik veel) en ben je volgende dag al je zakgeld kwijt en dan wordt er ineens door zo’n pannenkoek van het bestuur aan je gevraagd of je wellicht het stokje over wilt nemen. Nou ja, dan ben ik de moeilijkste natuurlijk niet. Dus ik heb ja gezegd en nu is het ineens menens.”
Ho ho ho Yilan, dit gaat allemaal wat te snel, zou je ons eerst eens mee kunnen nemen in jouw 2020?
“Tuurlijk, tuurlijk! 2020 Is natuurlijk voor iedereen een vreemd jaar geweest met dat hele Covid/Corona gebeuren. Voor mij extra kut, want ik woonde in een smerig studentenhuis met allerlei vreemde loslopende beesten. Geluk dat ik had kwam er een plaatsje vrij in een van de meest notoire studentenhuizen van Groningen, het Gelaersde Hert, daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Alleen was het daar wel dusdanig smerig dat ik besloot het een stuk schoner te houden. Om een lang verhaal kort te maken, kijk eens om je heen naar deze prachtige kamer! Alleen wat jammer van dat niet draaiende rad bij die bar daar.”
Ah, ja, schoon ja. Wat moet dat fijn zijn, om in zo’n problematisch jaar zoveel voorspoed te ervaren. En die kamer in dat huis, van wie heb je die dat overgenomen?
“N. Nijhof, ik weet niet of die naam bij u een belletje doet rinkelen, maar bij het grootste deel van studerend en niet-studerend Groningen wel. Laten we het zo zeggen, ik heb er een hele klus aan om hem te evenaren, maar met een waarschuwing voor geluidsoverlast in de eerste twee maanden dat ik hier woon moet ik zeggen dat een goed begin toch wel weer het halve werk blijkt te zijn.
En als we dan toch even vooruitkijken naar volgend jaar, ondanks dat de ALV nog goedkeuring moet geven lijkt het ons dat je gewoon voorzitter van de vereniging gaat worden. Wat zijn je plannen?
“Ach ja, die ALV, nee daar zit ik niet over in. Ik bedoel, het nu op Instagram zetten zou ik niet doen, daar heb ik gelukkig goede adviseurs voor, die nauw betrokken zijn geweest bij de campagne die ik heb gevoerd (Thierry Romijn en Winnie Hofstede, red.), maar verder komt dat gewoon helemaal goed hoor. En ja, dan begint het nieuwe jaar. Kijk, het kutte is dat ik begin met een rela, mijn adviseurs (Thierry en Winnie, red.) hebben mij toch meerdere malen gezegd dat dit niet handig is. Even tussen ons, dit interview is trouwens niet voor zo’n links, cultureel universitair krantje toch? Want dan lezen ze het toch niet, anders dit graag even niet noemen..
Wat ik verder ga doen weet ik echt nog niet hoor, dat hangt er natuurlijk ook vanaf met wie ik in een bestuur kom. Ik hoop op dit moment met name dat de kroeg weer open mag zodat er weer gesnoeid en geneukt kan worden, dat is op dit moment prioriteit nummero uno.”
Goed, duidelijk Yilan. Hartelijk dank voor het interview, het lijkt ons leuk en interessant om halverwege volgend jaar nogmaals af te spreken om te kijken hoe het voorzitterschap je bevalt en waar je tegenaan loopt.
“Was dit het alweer? Tjemig, drinken jullie nog even een pilsje mee? Het is immers alweer bijna middag. Oh nee wacht, beter van niet, die blonde godver-hoe-heet-ze-ook-alweer komt zo ook langs, hopelijk heeft ze lunch mee. Fijne dag nog!
Onderstaand Y Dijkstra op de knorren bunker met Sonja & Linda